Profiel

Naam Diny

Datum vertrek: zondag 28 maart 2010
Datum terugkomst: zaterdag 28 augustus 2010

Momenteel in: Nederland 🇳🇱

Over mij/mijn reis

(Sur moi et mon voyage; traduction en français plus en bas

De uitvinding van de  levensloopregeling bracht mij ik in de gelukkige omstandigheid om in overleg met mijn werkgever vanaf eind maart - september 2010 verlof te nemen. Laughing Het ene reisplan na het andere werd bedacht, ik had uiteindelijk maar één voorwaarde; een Frans- en/of Spaanstalige setting.

                                                                                                                                      
Medio 2009 was het zover; het zal geen 'rondje om de wereld' worden maar grotendeels in het teken van de camino naar Santiago de Compostela staan. In 2002 heb ik deze (pelgrims)tocht samen met mijn partner Peter per fiets gemaakt vanaf Meijel via Vézelay naar Santiago en via een andere route weer terug.  Het was een bijzondere fietsreis van 5500 km  waar ik met een dankbaar gevoel aan terugdenk. Bij aankomst destijds op het grote plein in Santiago hoor ik me nog zeggen: 'deze tocht zou je te voet moeten doen'.  Dit idee schoof ik vervolgens meteen weer terzijde want : lopen is écht iets anders dan fietsen en je moet écht veel tijd hebben. Maar het bleef stiekem toch kriebelen......mede ook door het lidmaatschap van het Nederlands Genootschap van St. Jacob. Hierdoor ontmoet ik nog steeds enkele malen per jaar mensen die besmet zijn met het Santiago virus (of nog besmet gaan raken als ze niet oppassen !) en deze dagem waren zonder meer inspiratie voor mijn voetreis. Elke bijeenkomst van het Genootschap was iedere keer weer een dagje  'nagenieten' met andere ex-Santiagogangers.

En de aansporingen bleven komen; Huberta, Petra, Wiel, het Genootschap, mijn vrijwilligerswerk als hospitalière bij Huberta en Arno in herberg 'Esprit du Chemin' in St. Jean-Pied-de-Port, bij de zusters in Moissac en de ontmoetingen die ik had met de pelgrims aldaar  (Guillaume, Fernando en Maurice). Steeds vaker kwam ik 'toevallig' allerlei artikelen en boeken tegen die in meer of mindere mate relatie met dit thema hadden. Ook droegen een aantal trieste gevallen van ziekte en dood in mijn directe omgeving ertoe bij mijn plannen niet langer uit te stellen.

En opeens merkte ik  bij het smeden van mijn reisplannen dat wanneer ik koos voor Santiago er een rustig gevoel over me heen kwam. Een van mijn wensen was per slot van rekening dat ik in een Frans- en/of Spaanstalige omgeving zou verblijven. Ook had ik geen zin om op voorhand veel te regelen en te plannen. Het idee om op dag X de rugzak om te hangen en te vertrekken, voelde meteen goed. Verder wilde ik 'niet te hoog inzetten' (immers, ik ben geen échte loper...) en zo ga ik vertrekken vanaf Le Puy en Vélay in Frankrijk (dank je Huberta...).  Leuke bijkomstigheid bij die keuze is dat het lopen minder tijd kost dan vanuit Nederland en er zo nog tijd over blijft voor andere leuke zaken. (zie mijn welkomst pagina).

Ik besef terdege dat het niet de gemakkelijkste weg is om alleen op pad te gaan. Maar leven bij de dag met een minimum aan spullen (wat je niet meeneemt is meegenomen !), zien wat zich aandient onderweg, de ontmoetingen met mede-pelgrims, lopen door de prachtige natuur in Frankrijk en Spanje, én zeer zeker: jezelf  tegenkomen (sin crisis no hay gloria.....). Het is een mooie en tegelijkertijd ook een spannende uitdaging.

Zoals de planning er nu voorstaat vertrek ik rond 10 mei 2010  vanaf Le Puy en Vélay (Auvergne) via Conques, Figeac, Cahors naar St. Jean-Pied-de-Port aan de voet van de Pyreneeën in Frankrijk en dan verder via de Camino Francès naar Santiago de Compostella. (zie kaart), totaal zo'n 1.500 km. Wanneer en óf ik aan zal komen daar kan en durf ik niets over zeggen. Het doel is immers niet de reis. Ook dát voelt goed. DV, mijn initialen: Deo Volente.

Wens me maar veel succes toe zou ik zeggen.....ik zal het ongetwijfeld kunnen gebruiken.

Scan10017.BMP.jpg                                                  

Sur moi et mon voyage

L'invention de la réglementation ‘cours de la vie' m'a permis, après délibération avec mon employeur, de prendre un congé sabbatique de fin mars à septembre 2010. Laughing

Pleins de projets se sont bousculés dans ma tête. Il y en avait tout de même une condition : il faudrait que  l'entourage soit francophone et/ou hispanophone.

   

Mi 2009 mes plans prirent leur forme définitive : ce ne serait pas un ‘tour du monde' mais  la plus grande partie de mon congé serait vouée au chemin de St. Jacques.  En 2002 j'avais fait ce pèlerinage en vélo avec mon conjoint Peter de Meijel à St Jacques via Vézelay, et via un trajet différent pour le retour.

Cette randonnée de 5500 Kms fut une expérience exceptionnelle pour laquelle je suis toujours  très reconnaissante. En arrivant à la grande place de St. Jacques je me suis dit : ‘il faudrait faire le chemin de St. Jacques à pied'. Mais aussitôt que cette pensée me vint à l'esprit je la chassa, car faire le chemin à pied  c'est vraiment autre chose que de le faire en vélo, en plus il faut avoir beaucoup, beaucoup de temps... Mais l'idée ne me quittait pas et ne cessait de me titiller secrètement...notamment en raison de mon appartenance à l'Association Jacquaire hollandaise.

Etre membre implique qu'on rencontre quelques fois par an des gens qui sont contaminés par le virus jacquaire (ou vont être infecté s'ils ne font pas attention !). Toujours est-il que ces réunions annuelles étaient une source d'inspiration : je savourais chaque réunion.

Les incitations persistaient : Huberta, Petra, Wiel, l'Association jacquaire, mon travail bénévole d'hospitalière chez Huberta et Arno dans le gîte Esprit du Chemin à Saint Jean-Pied-de-Port, chez les Sœurs à Moissac et par mes rencontres avec des pèlerins en cet endroit (Guillaume, Fernando et Maurice (voir les photos sous : «Inspiratie om op pad te gaan»).

De plus en plus il m'arrivait de tomber ‘par hasard' sur des articles ou des livres en relation avec ce sujet. Et quelques tristes cas de maladie et de décès dans mon entourage m'ont incité à ne plus remettre mon plan à plus tard.

En projetant mes plans je réalisais après un certain temps qu'en choisissant de faire le chemin de  St. Jacques,  une sensation d'apaisement m'envahit. En somme,  un de mes souhaits était de passer mon congé dans un cadre français et/ou espagnol. Aussi me rendis-je compte de ne pas avoir envie d'organiser et de planifier beaucoup à l'avance. L'idée de prendre mon sac à dos et de partir le jour J me plut tout de suite. Je ne voulais pas commencer ‘trop fort' (puisque je ne suis pas une ‘vraie' marcheuse), c'est pourquoi j'ai choisi de partir du Puy en Velay (merci Huberta...). Détail non négligeable est que ça prend moins de temps et qu'ainsi il me reste encore du temps pour faire d'autres choses agréables (voir ma page d'accueil).

Je réalise bien que ce n'est pas le plan le plus facile de partir seule à pied.  Mais vivre au jour le jour avec un minimum d'affaires, voir ce qui se passe en route, les rencontres avec d'autres pèlerins, se promener dans les beaux paysages de France et d'Espagne et sans doute aussi se voir confronté à soi-même (sin crisis no hay gloria !). C'est un défi beau et captivant à la fois.

D'après mon planning je partirai environ le 10 mai 2010 du Puy en Velay (Auvergne) via Conques, Figeac, Cahors, Moissac  vers St Jean-Pied-de-Port au pied des Pyrénées et ensuite via le camino francès vers St. Jacques. Je n'ose pas dire quand et si j'arriverai. Le but ce n'est pas le voyage.... DV : mes initiales qui signifient Deo Volente.

Je terminerais en disant : Souhaite-moi bonne chance et pense un peu à moi, j'en aurai sans doute bien besoin !

Scan10017.BMP.jpg