Ja, dat de engelen je mogen beschermen.......

Totaal onverwacht maak ik een flinke schuifduik vanmorgen. Vol voorover mét 12 kg rugzak gewicht erboven op. De schade valt gelukkig mee, slechts een paar schaafwonden. Vrij snel waren twee Amerikaansen ter plekke die ik net daarvoor voorbij gelopen was. Vijf dagen hadden ze moeten rusten, een van beide had haar enkel omgeslagen. Tot overmaat van ramp passeerden zojuist twee fietsers en eentje haakte aan haar rugzak en pats, weer mis. Het kan dus veel erger.

De verhalen over zij die het niet halen zijn legio zo vernam ik van hen. Er wordt wat afgeleden op de camino. Tot op heden kende ik er nog geen een van. Behalve die Spaanse zojuist, die gewoon op de weg ging liggen, ze lacht voor de foto, maar ze zat helemaal stuk.

Zeg, kun je ookafvallen aan je hoofd ? Ik moest mijn zonneklep vandaag weer een tandje strakker zetten anders valt ie over mijn ogen. Vreemd of niet ? Gisteren deelde ik een 2-persoons kamer met de 24-jarige Sophie uit Hamburg. Ze had sinds de camino geen krant of internet aangeraakt. 'Ik denk aan niets, mijn hoofd is leeg, ik kijk alleen naar de landschappen en de rugzak voor me, en ik loop'.Toegegeven, ik vind dit grandioos.

Nee, die ervaring heb ik niet. Guillermo uit Mexico (zelfde bouwjaar als ik) zei me op een ochtend: 'Vandaag ben ik 20'. Verbaasd keek ik hem aan. 'Van St.-Jean tot Santiago zijn 26 etappes. Elke dag verwerk ik twee jaar van leven. De camino is zó helend; ik gooi het negatieve weg en inhaleer het licht van de camino. Luz, el camino es lleno de luz' (de camino is een en al licht).

In navolging van Guillermo volgen een aantal zijn inspirerend voorbeeld. Ik ben een van hen. Vandaag ben ik 32 jaar.

Lopen maakt je hoofd leger, vandaar misschien dat tandje minder.