Mijn nieuwe zonnebril van deze reis is in twee stukken. Geknakt in de rugzak. Een week geleden al. Jammer, want het was een goeie en ik vond ´m eigenlijk best mooi. Och ja, er zijn ergere dingen, ik weet het. En geen probleem een nieuwe te kopen in dit zonnige Spanje zou je denken maar niets is minder waar.

In de wat grotere dorpjes op de camino is altijdwel een winkel zoals die van Miet van Flip in de Neerkant. Onvoorstelbaar wat een mens allemaal in zo'n kleine ruimte opgestapeld krijgt. Je kijkt je ogen uit. Tegelijkertijd vraag ik me af bij het zien van dit alles of ze ooit wel iets verkopen. Zoals bijv. die schilderijtjes, ken je ze nog, uit de jaren 50 of 60, dat jongetje met die traan onder z´n oog ?

Enfin, in de zoveelste winkel worden weer alle registers open getrokken. De vriendelijkheid van de Spanjaarden is ongekend. Ook dit maal weer moet ik me verontschuldigen. Nee, hij zit te strak of te los, zeg ik dan maar. Maar ik zie ook dat ze de afgelopen 25 jaar geen zonnebril verkocht hebben, tenminste afgaande op de beschikbare modellen. Logisch, we zitten hier niet aan de Spaanse costa maar in het España profundo, zou Jean-Marie (ja die van de Aubrac) gezegd hebben.

En nu ben ik in Burgos, met Léon een van de twee grootste steden op de camino (250.000 inw). Met Peter was ik hier zelfs al twee keer, met de fiets. Veel winkels hier, maar nergens zonnebrillen.Toch zie ik alleSpanjaarden met zonnebril op straat. Navraag leert dat ik naar de opticien moet. Mooie winkels absoluut. Maar ik wil geen Rayban of D&G voor € 150,-. Ik ben maar een eenvoudige peregrina. De Spaanse smaak wijkt bovendien nogal af van de Nederlanse zodra je in de lagere regionen terecht komt.En zo verlaat ik ook Burgos zonder nieuwe bril.

Burgos, de stad van El Cid, is trouwens een mooie stad met als middelpunt de grote prachtige kathedraal. Burgos bruist want het is de hele week Fiestas de San Pedro. Grote poppen op straat, dansende kinderen en als toetje iedere avond corridas (stierengevechten).

Helaas, in het drukke pelgrimsbestaan is hiervoor geen tijd. Ik moet om 22.00 uur naar beden de deur gaat dan op slot. Maar ik logeer in een prachtige albergue dit keer, een oud klooster annex seminarie. Ik kom er misschien nog op terug in een hoofdstukje over bijzondere herbergen.

Bij aankomst overhandigde de Franse hospitaliera mij een cadeau. Een goede fles wijn, van Didier. Een aardige Fransman met wie ik enkele dagen optrok de eerste dagen in Spanje. Inmiddels ligt hij 3 etappes op me voor. We zullen zien of we elkaar nog gaan ontmoeten.

Jean-Michel stuurt minstens een keer per week een sms met de vraag waar ik ben. De camino laat hem maar niet los. Maar het wordt zeker september en geen juli voordat hij de camino kan hervatten, zo constateerde de arts in Orléans.

Spanjaarden zijn nachtdravers.Vanmorgen om 5 uur kwam het spulrollebollend over straat, bijna de tijd voor een pelgrim om op te staan................

Nog 485 km tot Santiago zegt mijn gids.