Chemin 17 St-Jean-Pied-de-Port
Misschien wel 20 jaar geleden deden Peter en ik de Pyreneeën per auto van oost naar west. Op eenzelfde regenachtige dag als vandaag stapten we uit in dit kleine stadje. We zagen veel wandelaars,
ingepakt in regencapes en met een stok waaraan een schelp hing. De luiken van enkele huizen, ook behangen met stok en schelp, stonden open en we zagen kamers met stapelbedden. Het was ozelig weer
enmede door de miezerregenkwam het geheelbij ons over als een zielige en triesteboel. We hadden zelfs wat medelijden met deze mensen en snapten niet wat hen bezielde. Als iemand mij toen verteld
zou hebben dat ik vele jaren later hier zelf zo rond zou lopen, had ik 'm beslist voor gek verklaard.
De etappe gisteren van Ostabat naar hier was de zwaarste tot nu toe. Het regende pijpenstelen tot net voor aankomst. De sokken waren kleddernat. Natuurlijk; het hoort er allemaal bij, leuk is
anders. Al dagen had ik me verheugd op het zien van de Pyreneën, het zat er gewoonweg niet in.
Mijn voornemen is om met goed weer de oversteek te maken om de pracht van het landschap zo goed mogelijk te kunnen zien. De voorspellingen zijn niet geweldig, dus of dat er inzit..........dagen
wachten in St.Jean is geen optie. Vrijdag vertrek ik naar Spanje.
Het weerzien met Huberta en Arno is natuurlijk erg leuk. De herberg is weer helemaal volgeboekt. Sinds de afgelopen 5 jaar hebben ze de nodige verbouwingen achter de rug en het is een prachtig huis
geworden. Achter in hun tuin tegen de berg op is een stilteruimte gebouwd met een prachtig uitzicht. De wijze waarop zij pelgrims ontvangen blijft bijzonder. Zes maanden lang dag in dag uit gasten
ontvangen, eten koken, hun werk is top-sport.
Morgen is de oversteek naar Spanje. Alles zal anders zijn, land, cultuur, taal, de 'Chemin' verandert in 'Camino' en 'bonjour' in 'hola'. De pelgrims zullen uit alle landen van de wereld komen. In
Frankrijk waren het toch in hoofdzaak Fransen.
Ik verlaat mijn geliefde Frankrijk maar weet dat aan de andere kant van de bergen een mooi landmet mooie mensen wacht. Ik heb echt zin om naar Spanje te gaan. España olé, ik kom eraan !
Reacties
Reacties
Salut Diny !
St Jean-Pied-de-Port: Final e inicio. Así es la vida, un camino continuo en el que cada día acabamos y empezamos al mismo tiempo. Para mí ese es el simbolismo de este pueblo que contempla una muralla que lejos de separar, une: los pirineos, barrera y puerta a la vez.
A partir de ahora a practicar "l'espagnol" ok?
Un abrazo para ti y otro para Humberta, que un día nos ayudo a hacernos sentir como en nuestra casa.
Felicidades !!!
Hoi Diny,
Ik ben je verhalen aan het lezen. Tsjonge tsjonge wat leuk zeg. Het valt natuurlijk niet elke dag mee maar alles bij elkaar lijkt het me geweldig om zoveel mensen op je pad te ontmoeten. Super.
En je bent al op de helft, dus........ geniet ervan. Ik blijf je volgen.
Heel veel succes en genieten he
Groetjes Wies
Beste Diny, hopelijk heb je op de Roelandspas-Ibaneta net zo mooi weer als wij toen hadden en ben je in het zonnetje naar Spanje kunnen lopen. Loop je dit traject in een keer?? Dit ken je zeker: To know the way, We go the way; We do the way The way we do. It's all there in front of you, But if you try hard to see it, You'll only become confused. enz. Het gaat je goed.
Diny, bienvenido al país prometido! O nee, dat ligt nog wat verder oostelijker en daarbij ben ik wat bevooroordeeld. Ik dacht net, ik zoek op Wikipedia wel op wat de oorsprong van Baskisch is, maar nee, het is blijkbaar niet te duiden. De komende week (of nog langer?) vertoef je in Baskenland. Hopelijk wordt het weer de komende tijd wat droger en kun je genieten van mooie vergezichten in de bergen.
Waarschijnlijk hebben veel mensen tijd genoeg om lange conversaties te houden, want de werkloosheidscijfers in Spanje zijn gigantisch, richting 25% (dit is overigens niet cynisch bedoeld). Hou je ledematen in acht en bouw rustdagen in als je het niet vertrouwt hè!?
Saludos desde Venray.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}