Op naar Navarrenx. Maar 14 km want ik wil mijn pezen sparen. Kristin loopt wat verder vandaag. Ik ben heel benieuwd want ik ga logeren bij l'Alchimiste (de alchimist). Getriggerd door een paar van zijn spreuken onderweg leek het me een spannend adres. Bovendien afficheerde hij: maison d'artiste, dat moet wel heel bijzonder zijn.

Om 12 uur ben ik al in Navarrenx. De lokale kroeg heeft zowaar internet, Nederland speelt tegen Denemarken en het begint flink te regenen. Geluk alom dus. Om 15.00 uur loop ik naar mijn alchimist. Maison d'artiste, niets te veel gezegd. Je kijkt je ogen uit. Het huis hangt vol met spreuken en prachtige zwart/wit foto's. Jean-Gaëtan ontvangt me met een vers kopje koffie. Op hetzelfde moment komt Jean-Pierre binnen. Hem had ik ruim 2 weken voor het laast gezien bij de zusters in Figeac.

In de stromende regen gaan we om 18.00 uur naar de kerk. Zoals in meerdere plaatsen op de route is hier een ontvangst voor pelgrims. In Navarrenx sluiten ze dit af met een 'pot d'ami' (borrel). Er is zelfs een verkeersbord voor gemaakt ! Wederom ben ik in een andere ploeg terecht gekomen. Behalve Jean-Pierre en een Frans echtpaar ken ik niemand.

Het werd een interessante avond bij de open haard met J-Gaëtan en J-Pierre en ja, bij de alchimist wordt natuurlijk gesproken over astrologie, esotherie, filosofie, religie én de camino. Het leven is gecompliceerd; Eric, eergisteren in Arthez, na zijn camino overtuigd gelovig, hier bij de alchimist staat alles weer ter discussie. Om 23.00 uur (veel te laat voor een pelgrim) ga ik met toeterende oren naar bed.

Morgen kom ik in Baskenland aan met vol zicht op de Pyreneën !

ps: zoals al eerder gemeld, de Fransen weten het politiek gezien ook niet meer. De alchimist heeft een oplossing............neem een kijkje bij de foto's van dit verhaal.

Tekst van Jean-Pierre over ons verblijf bij de Alchimist.

L'alchimiste s'appelle Jean-Gaëtan. Passioné d'astrologie et de spiritualité, il accueille chez lui avec disponilité et grand respect. Au coeur de Navarrenx, sa vaste maison est un hâvre de paîx et de sérénité. J'y retrouve Diny, la pèlerine hollandaise, vue pour la dernière fois à Figeac. Devant une petite flambée dans la cheminéé, nous passons une merveilleuse soirée à discuter avec notre hôte.

L'odeur du jour, celle du pain grillé, toute simple et appétissante.
Chez l'alchimiste, point de formule ésothérique pour faire blondir, puis brunir la tartine !
Comme partout ailleurs, un appareil électrique suffit.

Pour le repas du soir, Jean-Gaëtan a prépare un succulent boeuf bourguignon.
En entréé, il propose un large éventail de crudités accompagnées d'un mélange de céréals exotiques. Une delicieuse tarte aux pommes, confectionnée devant nous dans la soiréé, termine cet excellent souper.