Moissac is een bekende plaats op de route naar Santiago dankzij haar romaanse basiliek uit de 12e eeuw dieop de Unesco werelderfgoedlijst is geplaatst. Godzijdank was er midden 19e eeuw een actiegroep die heeft kunnen voorkomen dat de basiliek afgebroken zou worden om plaats te maken voor de spoorlijn Bordeaux-Sète. Nu dendert de TGV er rakelings voorbij en heeft Moissac geluk want het monument trekt veel toeristen en pelgrims en brengt dus nog steeds geld in het laadje.

Moissac ligt ook aan de voet van een hoge heuvel. Bovenop die heuvel staat een lief huisje: La petite Lumière, de gîte van Anne. Anne daarentegen is een 'groot licht', een prachtig mens. Kaliber Esther in Gréalou. Voordat ik in 2008 als hospitalière naar de zusters in Moissac vertrok had ik haar en haar verhaal via internet gevonden. Op haar site las ik hoe het allemaal zo gekomen was met La petite lumière en ik was vastbesloten kennis met haar te maken. En aldus geschiedde. (Interesse in haar verhaal;www.lapetitelumière.org).

Ik ga onaangekondigd naar haar toe (dat is overigens wel een hele klim) en bel aan. Ze herkent me meteen, het weerzien is bijzonder hartelijk. Ze laat alles uit haar handen vallen en stelt voor een lekkere lunch te maken. Daar zeg je geen nee tegen want haar kookkunsten zijn uitstekend. Ik veeg ondertussen haar stoep en terras. We kletsen wat af, over de camino natuurlijk, de drukte die ze had, de pelgrims en'mijn' zusters die zij ook goed kent. Ik doe haar de groeten van Corine la pèlerine en Esther in Gréalou.Vervolgens geeft ze me nog een aantal overnachtingsadressen die volgens haar ook de moeite waard zijn.Ze tekent er hartjes bij, dat beloofd dus nog wat.

Anne is een goede masseuse en wanneer ik vraag naar voeten en enkels te kijken lig ik twee tellen later op haar massagetafel. Een heerlijke voetmassage is mijn deel en ook krijg ik nog de nodige tips.

Anne, een prachtig mens boven op de heuvel onder het wakend oog van het immens grote Mariabeeld en met een prachtig uitzicht over Moissac. Een aanrader. Traditiegetrouw houdt ze vertrekkende gasten haar mandje voor om er een opgerold briefje uit te nemen. Ik trek: 'bénédiction' (zegening). En zo voel ik me ook, gezegend, en écht; ik hallucineer niet.