De meesten gaan vandaag een etappe van 30 km maken, ik niet; ik doe er 20 en dat is tot Gréalou. Ben er blij om want het is bloedheet. Mijn beste vriend is bovendien topzwaar met eten en drinken vandaag want het is Pinksteren en vandaag én morgenzijn alle winkels gesloten.

Tijdens de middag pauze passeert een groepje van zes die ik al vaker ontmoet heb onderweg, Ik pak me weer op, ga de bocht om en jawel.........daar staat de Berlingo én Régine ! Ik steek mijn dik ingepakte wijsvinger op en ze roept; 'Mais non, la Hollandaise ! Dat was nou het groepje van mijn' zus, zegt ze.

Om half 4 kom ik aan bij mijn overnachtingsadres: Atelier des volets bleus (het atelier met de blauwe luiken). Het ziet er leuk en tegelijktijd ook grappig uit. Op het bankje voor het huis heeft zich al een echtpaar geïnstalleerd, zij logeren hier ook, Dan en Anne uit Canada. Het blijken schatten van mensen te zijn. Dit jaar lopen ze het Franse stuk, vorig jaar hebben ze het Spaanse stuk gedaam. Ik moet me melden bij de buren want de baas is er niet vandaag. En zo maak ik kennis met Joël, een lieve, rustige jongen die de honneurs waarneemt.
We betreden de woning. In één woord; geweldig! Kon zo uit een woonblad komen. Esther, de eigenaresse, is kunstenares en dat is te zien. Alle kleuren van de regenboog heeft ze gebruikt en ontelbare kleine spulletjes en handige dingetjes hebben met veel gevoel voor smaak en styling een plekje gekregen. Dit huis heeft een ziel, hetvoelt weldadig aan.

En dan rond 17.30 uur komt Esther toch even kijken. Esther, 58 jaar; druk, levendig, lachen, gewoon een lekker gek mens. 'Sorry jongens, ik heb even geen tijd, maar jullie vinden het wel hè ?' En zo staan we met z'n vijvenom 19.00 uur in Esther's huis te koken en we doen of we thuis zijn, want dat was haar voorwaarde. Om 19.30 uur komt er nog een jong stel uit Lyon binnenlopen, ja hoor, zeiden we in koor, jullie kunnen ook blijven, we snijden nog wel wat groenten bij. Het werd een hele leuke avond. Morgenvroeg om 8 uur is het ontbijt, dan komt Esther zelf, zozei ze.

Na eindelijk een goede nacht geslapen te hebben (en iedereen deze keer zo blijkt)zijn werond 8.30 uur klaar voor vertrek. Esther pakt de accordeon een speelt een deuntje voor het huis als afscheid van haar gasten: 'Ik heb helemaal geen zin om te vertrekken' laat ik me ontvallen. 'Dan blijf je toch lekker hier', zegt Esther. Ik zeg meteen 'ja'. 'Weet je', vervolgt ze, 'ik ben helemaal aan de pin, moet met mijn zoon weg en vandaag wil ik geen gasten. Als je Joël meehelpt en je schenkt nog 's een glaasje voor een dorstige pelgrim die hier binnenvalt, vind ik alles goed en blijf nog maar lekker gratis logeren komende nacht'. Doe maar of je hospitalera bent en zeg maar dat je volgeboekt bent dan heb je lekker het rijk voor jezelf. Ohja, hier hangt de sleutel van de kerk.Die komen pelgrims wel eens vragen'........Het is te mooi om waar te zijn.

En zo zit ik hier in Gréalou onder de parasol op een bankje voor het lieve huisje met de blauwe luiken. Gréalou; nog geen stipje op de kaart; een kerk met een typisch Frans pleintje met hoge lindebomen, een schooltje en wat huizen, amper 250 inwoners. Met de auto zou je er zo aanvoorbij rijden maar als pelgrim lopend over de GR65 zie je dit allemaal wél.

Vandaag is mijn eerste vrije dag. Ik voel me een echte geluksvogel !