Het wil maar niet vlotten, iets schrijven over Montpellier. Hoe dat komt ? Heel simpel. Als provinciaal in deze stad geniet ik van het stadse leven. Restaurantjes; terrasjes, bioscoop, veel leuke kleine winkeltjes in net zoveel leuke kleine straatjes, boekwinkels, parkjes en musea, alles heb ik hier binnen handbereik. Geen droge boterham tussen de middag maar een compleet menu mét wijn. Dàt werk. Wat zijn we toch een stelletje sukkels in Nederland. Montpellier heeft overigens de perfecte maat; niet te groot en niet te klein. Een mooie oude stad én een nieuw modern gedeelte. Onderzoek in Frankrijk wees onlangs uit dat Montpellier en Toulouse de favoriete steden zijn waar de Fransen het liefste willen wonen. Ik bedoel maar, da's toch mooi even boffen.

's Morgens heb ik les, twee keer per week ook s'middags. De klassensamenstelling wijzigt elke week maar mijn 'vaste' klasgenoten zijn Anya, een 26-jarige journaliste uit Kroatië en de19-jarige intelligente Danya uit Kazachstan die normaliter rechten studeert. Anya is levendig en enthousiast, Danya lijkt Montpellier meer als een strafkamp te ervaren, 6 maanden London bevielen haar beter, Engeland is veel leuker. Ze slaapt wel eens tijdens de les en droomt dan wellicht over London. Tja,dat kan gebeuren je als je ouders veel geld hebben.

Ik had meer zweetwerk en oefeningen verwacht maar het Nieuwe Leren heeft hier ook zijn intrede gedaan. We praten wat af over allerlei thema's. Het is wat als je met een alleraardigste18-jarige jongen uit de Emiraten van gedachten moet wisselen over het verschil tussen het mannelijke en het vrouwelijke brein. Dan valt er veel (niet) uit te leggen. Laten we zeggen, goed voor mijn Frans en goed voor zijn kennis van de westerse cultuur als toekomstig werknemer bij het Louvre in Abu Dhabi.

Ik ben gematigd tevreden over het niveau.

Overigens met het weer wil het even niet echt vlotten hier.

Met het treinverkeer al helemaal niet trouwens.

Ik kom er nog op terug. Misschien.
----------------------------------------------------------------------------------------
J’essaie d’écrire un peu sur Montpellier mais ça n’avance pas. D’où ça vient ?
Etant provinciale je me régale de la vie urbaine; Les restaurants, les terrasses; le ciné; tous les jolis petits magasins dans autant de jolies petites rues, les librairies, les parcs et les musées, ici j’ai tout à portée de main. A midi pas de tartines sèches mais un menu complet et du vin en plus ! Ici c’est comme ça. Comme nous sommes de pauvres diables aux Pays-Bas !

Montpellier d’ailleurs a une taille idéale: pas trop grand et pas trop petit. Un joli centre ville ancien et une partie moderne. Des enquêtes récentes ont montrés que Montpellier et Toulouse étaient les villes les plus appréciées par les Français pour y vivre. Eh bien, je suis bien tombéé !

J’ai cours tous les matins et deux après-midi par semaine. Le groupe de la classe change chaque semaine mais mes compratriotes ‘fixes’ sont Anya, une journaliste de la Croatie qui a 26 ans et l’intelligente Danya de Kazachstan, étudiante en droit qui a 19 ans. Anya et vive et enthousiaste. Pour Danya Montpellier est plutôt un camp disciplinaire. Elle a trouvé la Grande Bretagne plus agréable aprés 6 mois à Londres. Parfois elle semble dormir pendant les cours et, peut-être rêve-t-elle de Londres. Pourquoi pas sii tes parents ont de l’argent.

Je m’étais attendu à plus de travail de sueur et d’exercises mais ici aussi le ‘nouvel apprentissage’ a fait son entrée. Nous parlons beaucoup et de toutes sortes de thèmes. C’est pas mal si on doit échanger ses idées sur la différence entre le cerveau masculin et féminin avec un Saoudien trop aimable de 18 ans. Je constate qu’il y a beaucoup à expliquer. Disons que c’est bon pour mon français et pour son apprentissage des aspects sociaux de la culture occidentale d’autant qu’il sera un futur employé du Louvre à Abu Dhabi.

Je suis moyennement contente.

D’ailleurs, le temps, question météo, tout va pour le mieux.

Question de transport, notamment les trains, même chose.
Je reviendrais encore là-dessus. Peut-être.