Montpellier 8 - Ellen
12 apr. 2010
đ«đ·
vanuit Frankrijk
En zo fiets ik hier zomaar met Ellen langs de Middellandse zee.Ik zal even uitleggen hoe het zit.
De Santiago route vanaf Arles loopt door Montpellier. Dan is het bijna zeker dat er ook een herberg moet zijn. Die is gauw gevonden, zo groot is Montpellier nu ook weer niet. Achter de St.Roch kerk in de prachtige oude pastorie wordt aan vermoeide pelgrims onderdak geboden. Een bel is er niet, wel heeft de imposante deur, heel passend, een grote klopper. Christian doet open. Ik krijg een rondleiding door het 12e eeuwse gebouw. âEr is ook een Nederlandse vrijwilligster hier, kom maandag maar terug dan heeft ze dienstâ, aldus Christian.Ellen, een jaar geleden met haar echtgenoot Lub in Montpellier neergestreken. In 2003 samen vanuit Nederland naar Santiago gefietst en o.a. een jaar vrijwilligerswerk in Peru gedaan. Je snapt het al, stof genoeg om voor een leuk gesprek dat wordt onderbroken, jawel, door een pelgrim die op de stoep staat. De Fransman heeft het moeilijk, de afgelopen dagen waren zwaar. Een praatje en een drankje monteren hem weer op.
Ellen en ik, we maken meteen een afspraak . ÂŽt Ligt voor de hand, als echte Hollanders en ex-fietspelgrims gaan we natuurlijk fietsen. Het werd een gezellige middag daar bij die Middellandse Zee samen met die ÂŽtulp van St. RochÂŽ zoals een pelgrim haar in het gastenboek zo lief bedankte.
Waartoe JacobusÂŽ wegen al niet toe leiden...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Et comme ça, je pĂ©dale avec Ellen au bord de la MĂ©ditĂ©rannĂ©e. Je tâexplique.
La route de St. Jaques depuis Arles traverse Montpellier. Alors on sait quâil va y avoir un gĂźte. Il est vite trouvĂ©, Montpellier nâest pas si grand que ça. DerriĂšre Ă©glise St.Roch dans un vieux et beau presbytĂšre, on accueille des pĂ©lerins fatiguĂ©s. Il nây a pas de sonnette mais la porte imposante a un grand heurtoir, trĂšs appropriĂ©. Le bĂ©nĂ©vole au nom de Christian ouvre la porte. Il me montre le bĂątiment qui date du 12Ăšme siĂšcle. ÂŽIl y a aussi une Hollandaise bĂ©nĂ©vole ici. Revenez lundi, elle sera lĂ ÂŽ, dit Christian.
Il y a un an quâEllen et son mari Lub se sont installĂ©s Ă Montpellier. Depuis la Hollande ils ont fait le chemin de St. Jaques en 2003 et ils ont e.a. travaillĂ© comme bĂ©nĂ©voles au PĂ©rou. Tu comprends dĂ©jĂ , voilĂ suffisamment des intĂ©rĂȘts communs pour notre accroche et de suite notre conversation animĂ©e pendant laquelle entra un pĂšlerin. AprĂšs trois jours de marche sous la pluie, notre Français souffre. Notre bavardage et un verre le rĂ©ajuste un peu.
Ellen et moi, tout de suite nous convenons de nous revoir. Comme des vraies Hollandaises et comme des ex-pĂ©lerins Ă vĂ©lo il Ă©tait Ă©vident quâon ferait un tour Ă vĂ©lo.
Ce fut un aprĂšs-midi agrĂ©able lĂ -bas au bord de laMĂ©diterranĂ©e avec âla tulipe de St.Rochâ comme la baptisait un pĂšlerin dans le livre dâor du gĂźte.
Ce Ă quoi le chemin de St Jaques ne peut aboutirâŠ..
Reacties
Reacties
15 apr. 2010, 15:36
Hola Diny,
estĂĄs llegando al final de tu estancia en Montpellier y veo que no olvidas ni el camino de Santiago ni tu aficiĂłn a la bicicleta.
Gracias por hacer bien tus deberes !!!
El camino de Santiago no es un camino, es la vida observada atentamente y por eso todo y nada es sorprendente.
Ultreia
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!